Cobra Kai
Σε μια εποχή που όλα πλέον μπορούν να δομηθούν άρτια, άρα να μην ξεχωρίσουν, σε μια εποχή που επιλέγεται το mainstream και καταλήγει να είναι κούφιο, το Cobra Kai πέτυχε και με τη δεύτερη σεζόν να δώσει στον θεατή κάτι στέρεο. Κάτι που είναι πολύ καλό και το νιώθει. Αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο κι ούτε βασίζεται στη συναισθηματική σύνδεση με τον κόσμο του Karate Kid ή της πρώτης σεζόν.
Η ιστορία βασίζεται (αλλά δεν είναι) στο Karate kid, πίσω στο 1984 που κυκλοφόρησε η πρώτη ταινία και μετά στις αρχές του 2000 που βλέπαμε τις επαναλήψεις του Mega τα μεσημέρια του Σαββάτου. Από τότε πέρασαν αιώνες. Σήμερα, στην σειρά cobra kai, Ο Λαρούσο και ο Τζόνι είναι στην 6η δεκαετία της ζωής τους. Η επάνοδος τους ήταν ένα νέο με περίεργα συναισθήματα. Η σειρά Cobra Kai, όταν ανακοινώθηκε, ήταν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα νοσταλγίας δίχως περαιτέρω ουσία. Αυτή ήταν η αίσθηση μέχρι και την κυκλοφορία της στο Youtube.
Γιατί από το πρώτο κιόλας επεισόδιο του Cobra Kai φάνηκε ότι θέλει να πάει πέρα από αυτή τη στενωπό. Θέλει να πει την ιστορία από μια άλλη μεριά, κι ας είναι 35 χρόνια αργότερα. Θέλει να δώσει την ευκαιρία σε εμάς που τότε ταχθήκαμε αναφανδόν με τον Λαρούσο, να δούμε και τον Τζόνι.
Έναν Τζόνι που, ναι μεν έπαιξε βρώμικα τότε με το χτύπημα στο πόδι, αλλά αναγνώρισε τον Λαρούσο. Αλλά για μια στιγμή. Ο Λαρούσο δεν έκανε αντικανονικό χτύπημα και πήρε τον τίτλο; Άρα εδώ έχουμε την παραχάραξη μιας ιστορίας. Το Cobra Kai έρχεται να την στρώσει. Έστω και καθυστερημένα.
Φυσικά, απ΄αυτό δεν λείπει και η διαμάχη των δύο. Ο Λαρούσο και ο Τζόνι στέκονται και πάλι αντιμέτωποι. Αυτή τη φορά με διαφορετικά ιδανικά και στόχους. Αυτή τη φορά ο Λαρούσο επωάζει εκείνους που τους πρέπουν οι επώδυνες ήττες και ο Τζόνι χαλυβδώνει αυτούς που τους αξίζουν οι νίκες.
H σειρά αν και ξεκίνησε με συνδρομή στο Υoutube RED, πέρασε μετά την πρώτη σεζόν στο Netflix όπου έβγαλε άλλες 2 σαιζόν. Πρόσφατα κυκλοφόρησε η τρίτη στην Ελλάδα. Για σας που έχετε Netflix σας προτείνω να την δείτε. Ακόμα κι αν δεν έχετε δει τις παλιές ταινίες (που βλέπονται πολύ γρήγορα). Και για μένα ο λόγος είναι ένας. Όχι η νοσταλγία και οι αναμνήσεις. Αλλά πως μπορείς να πάρεις ένα ξεφτισμένο σενάριο και μια ξεχαρβαλωμένη ιστορία και να κάνεις κάτι καινούργιο, φρέσκο και ζωντανό.
