Άλμπουμ της εβδομάδας – 5ο

Dark Side of the moon – Pink Floyd

The Dark Side of the Moon είναι ένα άλμπουμ του συγκροτήματος Pink Floyd που κυκλοφόρησε το 1973. Οι στίχοι των τραγουδιών αναφέρονται στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων, τα προβλήματα, τις συνήθειες, θέματα όπως ο χρόνος, η απληστία, οι συγκρούσεις, τα ταξίδια, οι ψυχικές διαταραχές και ο Θάνατος.

Μαζί με το The Wall θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα δείγματα δουλειάς των Pink Floyd. Πολλοί κριτικοί έχουν χρησιμοποιήσει το δίσκο ως κριτήριο διαχωρισμού μεταξύ της κλασικής Ροκ και ηλεκτρονικής μουσικής. Και τα τέσσερα μέλη του συγκροτήματος (Ντέιβιντ Γκίλμορ, Νικ Μέισον, Ρότζερ Γουώτερς και Ρίτσαρντ Ράιτ) πήραν μέρος στην δημιουργία και την παραγωγή του δίσκου.

Ας πάμε λοιπόν πολλά χρόνια πίσω και συγκεκριμένα στα τέλη της δεκαετίας του ’60, όταν οι Syd Barrett, Roger Waters, Nick Mason και Rick Wright ενώνονται για να σχηματίσουν τους Pink Floyd .Το παράξενο όνομά τους προέρχεται από τα πρώτα ονόματα δύο μουσικών των blues από την Τζόρτζια, του Pink Anderson και του Floyd Council. Αμέσως μετά τη δημιουργία τους εντάσσονται στο βρετανικό ψυχεδελικό κίνημα δίνοντας έμφαση στον αυτοσχεδιασμό και στα εντυπωσιακά οπτικά εφέ.

Πραγματοποιούν εμφανίσεις στο φημισμένο κλαμπ UFO και το 1967 ηχογραφούν το πρώτο μεγάλο άλμπουμ τους με τίτλο “The Piper at the Gates of Dawn”, όπου ο Barrett είναι σαφώς η ηγετική μορφή του συγκροτήματος. Αυτό όμως δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ. Η κατάχρηση παραισθησιογόνων ουσιών, που εκείνη την εποχή έχει πάρει τη μορφή επιδημίας οδηγώντας πολύ σπουδαίους μουσικούς ακόμη και στο θάνατο (π.χ. J. Hendrix, J. Joplin, J. Morisson), σταδιακά οδηγεί τον Syd Barrett σε μια ιδιότυπη μορφή ψυχικής διαταραχής με τάσεις απομόνωσης και σοβαρά προβλήματα επικοι νωνίας. Τα υπόλοιπα μέλη διαβλέποντας τον κίνδυνο της διάλυσης του γκρουπ, αποφασίζουν την απομάκρυνση του Barrett και την αντικατάστασή του με τον David Gilmour το Φεβρουάριο του 1968.

Η κίνηση αυτή όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων έμελλε να εκτοξεύσει στα ουράνια την μελλοντική πορεία του συγκροτήματος, μια και ο David Gilmour χαρακτήρισε τον κατοπινό ήχο των Pink Floyd, αλλά συγχρόνως φαίνεται ότι γέμισε με τύψεις τα υπόλοιπα μέλη, που εμπνεύστηκαν δύο από τα σπουδαιότερα άλμπουμ τους, το “Dark Side of the Moon” και το “Wish you were here” από την ψυχολογική κατάρρευση του φίλου τους. Σταδιακά λοιπόν οι Pink Floyd εγκαταλείπουν την ψυχεδελική σκηνή και αρχίζουν να εξελίσσουν μια μορφή του progressive rock με μεγαλειώδεις αναπτύξεις και εκτεταμένη χρήση synthesizer που θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο δομείται η συμφωνική μουσική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της εποχής αποτελεί η μαγνητοσκοπημένη λάϊβ εμφάνισή τους στην αρχαία Πομπηΐα.

Μετά από 5 σχεδόν πειραματικά άλμπουμ όπου το συγκρότημα προσπαθεί να βρει τον ήχο που θα το χαρακτηρίσει, ακολουθεί το 1973 η κυκλοφορία του “The Dark Side of the Moon”, ενός από τα πιο πετυχημένα άλμπουμ όλων των εποχών, με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 25 εκατομμύρια αντίτυπα. Κεντρικό θέμα είναι η ψυχική διαταραχή και η τρέλλα, προφανώς εμπνευσμένο από την ψυχική ασθένεια του Syd. Με το άλμπουμ αυτό ο Waters παίρνει ηγετικό ρόλο σαν βασικός στιχουργός, ενώ ο Gilmour χαρακτηρίζει πλέον τον ήχο των Floyd με την καταλυτική παρουσία της κιθάρας του.

Το Dark Side of the Moon εμπνέεται από τον πιεστικό τρόπο ζωής που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην τρέλα, τον καταναλωτισμό, τον αυξημένο ρυθμό ζωής και μετακίνησης, την παρακμή των γηραιών ανθρώπων και τον θάνατο, την απανθρωπιά της κοινωνίας και τις πολεμικές συγκρούσεις. Η θεματολογία αυτή μεταδίδεται τόσο μέσα από τους στίχους όσο και μέσα από ήχους και ομιλία. Για παράδειγμα στο τραγούδι On the Run ο ήχος του αεροπλάνου που συντρίβεται μπορεί να ερμηνευτεί ως φοβία για τα αεροπλάνα. Στο τραγούδι Time τα ξυπνητήρια προσπαθούν να θυμίσουν στον ακροατή το πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος. Το ηχητικό των κερμάτων στο τραγούδι Money κριτικάρει την απληστία. Το Us and Them είναι ένα αντιπολεμικό μανιφέστο, ενώ το Brain Damage δίνει την εναλλακτική άποψη ότι οι “τρελοί” ίσως είναι οι μόνοι που καταλαβαίνουν τα λάθη της κοινωνίας. Τέλος, το κομμάτι Eclipse ασχολείται με τις διαπροσωπικές σχέσεις.

Ο Ρότζερ Γουώτερς έγραψε όλους τους στίχους και ηχογράφησε τα “προσχέδια” των τραγουδιών σε ένα στούντιο κοντά στο σπίτι του.

Η ηχογράφηση έγινε στα Abbey Road Studios μεταξύ Ιουνίου 1972 και Ιανουαρίου 1973 χρησιμοποιώντας τις πιο εξελιγμένες τεχνικές που είχαν χρησιμοποιηθεί σε Ροκ άλμπουμ εκείνη την εποχή. Εκτός από τα κλασικά όργανα, χρησιμοποίησαν και ήχους όπως ο ήχος ενός τεχνικού να τρέχει μέσα στο στούντιο (κομμάτι On the Run), παλιά ξυπνητήρια (Time) κ.α.

Κάπου εδώ ας πούμε μερικά στοιχεία για το χαρακτηριστικό επίσης εξώφυλλο του δίσκου που έμεινε επίσης στην ιστορία. O Storm Thorgerson ο σχεδιαστής του εξωφύλλου, κουβάλησε μαζί του στο studio συνολικά εφτά σχέδια, όμως τα μέλη των Pink Floyd αποφάσισαν ομόφωνα και εντελώς αυθόρμητα πως το μινιμαλιστικό πρισματάκι θα είναι αυτό που θα κοσμεί τον δίσκο που δούλευαν εκείνη την περίοδο. Αυτός που κλήθηκε να δώσει την τελική μορφή στο σχέδιο ήταν ο George Hardie, που έπαιξε με τα χρώματα, και δοκιμάζοντας διάφορες αποχρώσεις ματζέντα, κυανού, κίτρινου και μαύρου χρώματος έδωσε την τελική απόχρωση των ακτίνων. Δεν υπάρχει πουθενά στο εξώφυλλο το όνομα του δίσκου ή του συγκροτήματος. Το πάντρεμα της μουσικής και του design, βρήκε τους Pink Floyd θριαμβευτές. Το πρίσμα έγινε η τέλεια διαφήμιση, το απόλυτο σχέδιο που θα κοσμούσε τα δισκοπωλεία και κάθε λογής αναμνηστικό του συγκροτήματος.

Το ‘The Dark Side of The Moon’ ξεκίνησε ένα ταξίδι χωρίς σταματημό μέσα στο χωροχρόνο, έσπασε κάθε λογής ρεκόρ στο διάβα του και έμεινε για αμέτρητες εβδομάδες στα charts, κάτι που γίνεται έως σήμερα.

Ήδη στις 29 Οκτωβρίου του 1993 είχε σπάσει το ρεκόρ παραμονής στα charts του Billboard με 491 συνολικά, ενώ μέχρι σήμερα έχει παραμείνει εκεί για 937 εβδομάδες!

Για να αντιληφθείτε τη διάσταση του επιτεύγματος, οι αμέσως επόμενοι στη σειρά δίσκοι είναι η συλλογή ‘Legend: The Best of Bob Marley and The Wailers (539 εβδομάδες)’ του Bob Marley και των Wailers, και το ‘Greatest Hits’ των Journey (επίσης 539 εβδομάδες), με τους Metallica και το Black Album να σπάνε το φράγμα των 500 εβδομάδων πρόσφατα…

Πηγές:

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Dark_Side_of_the_Moon

https://starclassic.gr/article/1798