Άλμπουμ της εβδομάδας – 3ο

4 έτη ago

Ζεστά Ποτά – Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας (30 χρόνια μετά)

“Τα ΖΕΣΤΑ ΠΟΤΑ κυκλοφόρησαν πριν από 30 χρόνια (Απρίλιος 1985).
Ο λόγος που ξαναγράφτηκαν και επανεκδίδονται τώρα, είναι μια υπόσχεση που είχαμε κάποτε δώσει στους εαυτούς μας. Αυτός ο πρώτος και σημαδιακός για τη ζωή μας δίσκος, θα γυρίσει κάποια στιγμή πίσω, για να πάρει τη θέση του στη βιβλιοθήκη, ανάμεσα στα ταξίδια του Γκιούλιβερ, τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ και τις ιστορίες του Ιουλίου Βερν…
Επιτέλους γύρισε…
Τον παλεύαμε δύο ολόκληρα χρόνια (2014 – 2015), γιατί δε θέλαμε να κάνουμε μια διασκευή. Αυτό θα ήταν εύκολο. Αντίθετα, θέλαμε να ξαναφτιάξουμε τα ΖΕΣΤΑ ΠΟΤΑ, νότα – νότα, έτσι ακριβώς όπως γράφτηκαν, το 1985.
Αυτή ήταν και η δυσκολία της όλης προσπάθειας. Κάποιες ενορχηστρωτικές πινελιές 30 χρόνια μετά, έγιναν αυθόρμητα, χωρίς φυσικά να είναι απαραίτητες. Με ή χωρίς αυτές, τα ΖΕΣΤΑ ΠΟΤΑ, είναι αυτά που είναι.”

Αυτά τα λόγια είναι από τον Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα, γραμμένο στο πίσω μέρος του δίσκου αυτής της εβδομάδας, στο δίσκο “Ζεστά Ποτά -30 χρόνια μετά”.

Το τραγούδι “Μια βραδιά στο Λούκι” όπου περιγράφονται πραγματικά γεγονότα, υπήρξε και ο προπομπός του δίσκου “Ζεστά Ποτά” μιας και ήταν το πρώτο που ακούσαμε από το Χάρη και το Πάνο, για την ακρίβεια από το Πάνο το 1982 στους “Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού” που διοργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις στην Κέρκυρα.

Είχαν ξεκινήσει να γράφουν από το 1977 (Φάνης) τραγούδι το οποίο είχαν υποβάλλει μαζί με το “Μια βραδιά στο Λούκι” και το “Γέλα πουλί μου”, αλλά ο Χατζιδάκις διάλεξε το “Μια βραδιά στο Λούκι” όπου και βραβεύτηκε.

Από τότε ως τη κυκλοφορία του δίσκου “Ζεστά Ποτά” πέρασαν τρία χρόνια, όταν και τους άκουσε ο Μανώλης Ρασούλης που ενθουσιάστηκε και τους πρότεινε στην τότε Columbia, αναλαμβάνοντας και την παραγωγή. Έτσι, στις 20 Φεβρουαρίου 1985 ξεκίνησε η ηχογράφηση στο Στούντιο SIERRA. Ο Γιάννης Σπάθας και ο Νίκος Αντύπας ανέλαβαν την ενορχήστρωση και έπαιξαν και τα πιο πολλά όργανα στο δίσκο.

Το άλμπουμ κυκλοφόρησε αρχές Απριλίου του 1985. Ο κόσμος και κυρίως η νεολαία το αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή. Σε χρόνο ρεκόρ, για πρωτοεμφανιζόμενους δισκογραφικά καλλιτέχνες, οι πωλήσεις έφτασαν τις 100.000 αντίτυπα.

Δεν υπάρχουν και πολλοί «ιστορικοί» δίσκοι στην ιστορία του νεότερου ελληνικού τραγουδιού, ενώ από την άλλη δεν υπάρχουν και λίγοι. Τα ‘Ζεστά Ποτά’ κερδίζουν το στοίχημα της ιστορικότητας, όχι μόνο τριάντα χρόνια μετά, ούτε απλώς στη διάρκεια των τριάντα χρόνων, αλλά, όπως θυμόμαστε οι περισσότεροι άνω των 30, ακόμη και 30 χρόνια πριν, δηλαδή στο σημείο μηδέν της πρώτης κυκλοφορίας τους.

Οι Χάρης και Πάνος Κατσιμίχας επιλέγουν να ηχογραφήσουν τριάντα χρόνια μετά, τα ίδια δέκα τραγούδια, με την ίδια ακριβώς σειρά, και στοχεύοντας στο να ακουστούν στα τέλη του 2015, όπως ακριβώς είχαν ακουστεί (και θριαμβεύσει) στο 1985. Επιβεβαιώνουν ότι ο ήχος που είχαν στο μυαλό και την ψυχή τους το 1985, μπορεί να έχει και πάλι κυρίαρχη θέση στο ελληνικό τραγούδι του σήμερα.

Η μουσική ως γνωστόν δεν είναι ούτε μία, και ούτε χωρίζεται σε καλή και κακή. Χωρίζετε σε “μ’ αρέσει, δε μ’ αρέσει”. Σε τραγούδια που δε θα βαρεθείς ποτέ να ακούς και σε τραγούδια που τα βαριέσαι μετά από 2 ακούσματα (γιατί πάντα δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία στην μουσική). Στους δίσκους που αλλάζουν την ροή της ελληνικής μουσικής και σε δίσκους που δεν κουνάνε ούτε φύλλο.

Για μένα, Τα “Ζεστά Ποτά” είναι πάνω από όλα αυτά και πέρα από όλα αυτά. Είναι ένα δίσκος πάντα εδώ, πάντα επίκαιρος, πάντα αξέχαστος. Και οι δημιουργοί του επίσης. Να ‘στε καλά όπου κι αν είστε σήμερα. Σας ευχαριστώ.